De Alpen uit, Verona in

Voor alle eerdere verhalen, klik hier

De afgelopen dagen piepte en kraakte mijn ketting inmiddels zo luid dat mensen me van een afstandje aan hoorden komen. Wel zo veilig, maar iets minder goed voor het fietsje dus ik heb hem gesmeerd, jawel, met olijfolie. Google zei dat het kon dus dan kan het. Hij gaat in elk geval weer als een trein! De 60 km naar Verona waren niet heel nieuw qua omgeving, maar gingen wel lekker. 'Met een paar venijnige klimmen neemt u afscheid van de Alpen', stond er. Dat had Hans Reitsma helemaal correct geformuleerd: zweten was het, en toen die klimmen geweest waren en de begroeiing langs het pad wegviel, waren ineens de bergen verdwenen. Hele gekke gewaarwording. Dat waren dus de Alpen!

Nu zit ik inmiddels op een soort jungle-camping met uitzicht over het centrum van Verona, vergezeld door een heleboel hagedisjes, eekhoorntjes, heeel veel muggen en ruziënde Nederlanders - anders is het vakantiegevoel natuurlijk niet compleet. Het was wel bijzonder, om gisteren zo de stad in te komen fietsen. De route ging meteen langs meerdere highlights van de stad, dwars door het oude centrum en langs de Arena. 

En ik weet niet of ik het door corona gewoon ontwend ben of dat het door de warmte komt, maar zo'n drukke stad vol met toeristen is niet echt mijn favoriete plek op het moment. Ik heb er gisteravond rondgelopen en vanmorgen een paar heel mooie kathedralen en het Piazza delle Erbe gezien.

 Basilica di Santa Anastasia

Verder heb ik mijn eerste echte rustdag ook echt de hele middag op een schommelbankje op de lege camping in de schaduw doorgebracht. Hoe noem je dat, dat het juist chill is dat iedereen weg is om bijzondere dingen te zien en mee te maken, en jij daar lekker niet bij bent? JOMO? 

(Ja je ziet het goed, daar achterin was een keukentje, met zelfs een koelkast! Luxe!)

Wat ik wel heb gedaan is kleren wassen en geld pinnen: ik ben klaar om het Italiaanse platteland in (op?) te gaan. Letterlijk het platte land trouwens: vanaf morgen fiets ik een paar dagen over de zogenaamde Povlakte, een helemaal vlak en vrij leeg stuk Italië. Ik ga vroeg vertrekken denk ik, 35 graden is wel erg warm om in te fietsen.. 

 uitzicht over de binnenstad 

 jungle-camping