95 km!

Voor alle eerdere verhalen, klik hier

Een rustdagje doet wonderen: vandaag heb ik er zowaar 95 km uitgeperst. Gister had ik de hele dag heerlijk niks gedaan, alleen in zee gezwommen en in het zwembad gelegen. En lekker lang met Jan gebeld :) 
En omdat de eerstvolgende camping aan het eind van etappe 27 lag en die er heel goed uitzag, wilde ik er wel voor gaan. (Toch die drang om de ontspanning weer te compenseren... waar zou ik dat van hebben?) Dus ik ben om half 7 opgestaan en half 8 vertrokken vanmorgen. Recordje! Dat was ook wel nodig, want 's ochtends was het in elk geval ietsje minder warm, waardoor het allemaal wat sneller ging. Eerst een stuk langs de kust, dwars door allemaal badplaatsen. Het was een soort Zandvoort XXL, en deed me denken aan mijn eindexamenvakantie naar Albufeira. Toen de route weer het land in boog, doemden ook de bergen ineens op. De Apennijnen, jawel! Het waren lange stukken over stoffige, onverharde weggetjes. Met een harde wind tegen en de stijgende temperatuur was dat wel intens. En volgens de kaart fietste ik langs een rivier, maar die was nergens te bekennen, zo uitgedroogd is het hier blijkbaar. Net als ikzelf: het ene moment drink je een halve liter water leeg, en vijf minuten later heb je weer een soort niet te stoppen dorst. Maar mijn watermanagement had ik lekker op orde vandaag: ik heb nu de regel ingesteld dat ik altijd móet bijvullen als er een mogelijkheid is. Eerst alles leegdrinken en dan bijvullen. Gelukkig staan er af en toe kraantjes langs de weg, heel chill ook om meteen zelf een koude douche te nemen, en in cafeetjes willen mensen ook altijd wel even water voor me tappen. 

 even douchen

De laatste 20 km waren wel even strijden. Het was veel licht klimmen, en door die wind ging dat echt langzamer dan ik wilde.

Fruithapje voor de laatste kilometers, beste koop van de dag

Maar om kwart over 5 kwam ik toch echt aan in Ponte Messa. Die momenten dat je dan bij de receptie moet zitten met je bezwete kop terwijl alle papieren in orde worden gemaakt, zijn altijd heel jammer. Maar de meneer kon me wel vertellen dat er al twee mensen waren die mij kenden. Dat kon niet missen natuurlijk, zij hadden geen rustdag genomen en waren hier dus vandaag om 1 uur al.

De camping is inderdaad top! Ik kon nog net een half uurtje bij het zwembad meepikken en er is een restaurant, waar ze me net heerlijke ravioli hebben voorgeschoteld. Ik ben er inmiddels niet eens meer ongemakkelijk onder, in m'n eentje aan een tafel. Ik vermaak me wel met proberen Italiaanse gesprekken te verstaan, Nederlanders kijken, en m'n boek.