Afscheid en dag 17: de Alpen in

Voor alle eerdere verhalen, klik hier​​​​​

Vanochtend scheen de zon! We hoefden dus in elk geval niet zielig afscheid te nemen in de regen. Desondanks viel er wel een klein traantje - gewoon omdat het zo chill was geweest de afgelopen weken en het ook gewoon spannend is dat ik nu in m'n eentje verder ga. Laatste fotootjes gemaakt,

en toen ging Jan richting het station en ik pikte de route weer op. Boekje 2, pagina 1! Het was even gek om zo weg te fietsen (en m'n fiets is toch ineens een stuk zwaarder nu met de extra bagage...) maar ik had gelukkig snel afleiding van de klimmen die op het programma stonden. Meteen 1,5 km 3-5% en later 2 km 7-8%, ging best lekker! De rest van de ochtend was het steeds klimmen, soms wat steiler en een keer 15 km lang heel licht. Lekker zweten wel. Tussendoor gestopt bij het bordje van de Oostenrijkse grens, ja ja, landje numero 3! Ik werd vooral ingehaald door mensen met snelle pakjes op elektrische mountainbikes... Niet heel intimiderend gelukkig. Ik ging een stukkie langzamer maar ik kwam er wel! De Buchener Höhe (1247m) was dit, klinkt best vet toch? Toen kwam het hoogtepunt van de dag: 7 km lang met 10% recht naar beneden: Koud! Maar wel heeeel lekker. Af en toe een bemoedigend lachje geworpen naar de zwoegende mensen die naar boven gingen, en ook gelachen om hoe ik daar ineens dwars door de Alpen aan het fietsen was, en hoe mooi de uitzichten waren!

Boodschappen gedaan in Telfs. Toen trok de lucht helemaal dicht en kwamen er hele donkere wolken aan. Even later barstte de regen helemaal los. Toch maar geen camping vanavond, want dat weer is echt totaal onvoorspelbaar zo in de bergen. Onder een viaduct heb ik nog alle B&B's uit het boekje gebeld in mijn beste Duits (als ik mijn bel-angst nog niet overwonnen had, heb ik dat nu zeker), maar overal 'leider nein, alles ist belegt'... Uiteindelijk een hotel gevonden, en de chille kamer maakt veel goed! 

Oostenrijk!  Avondmaal