Dag 18 - Regen, regen, regen, miezer, regen

Voor alle eerdere verhalen, klik hier

Rietz - Prutz (60 km) 

Het schijnt dat de Alpen ontzettend mooi zijn. Ik heb er vandaag helaas weinig van gezien. De ochtend was sowieso een beetje matig (op het hotelontbijt na natuurlijk, dat was top) omdat ik echt moest wennen dat we niet met z'n tweeën waren. De afgelopen weken zeiden we steeds in de ochtend tegen elkaar: 'Goh ik heb eigenlijk wel zin om een stukkie te fietsen, jij ook?' Niet dat we dat vandaag hadden gezegd denk ik: het regende toen ik wakker werd al en dat is intussen maar een paar uurtjes gestopt. Die wolken hopen zich gewoon lekker op tussen die bergen in, en storten dan maar hier in het dal al hun regen neer. De mooiweerfietsers en dagjesmensen hebben zich dan ook niet laten zien vandaag. De enige mensen die ik onderweg tegenkwam, waren strijders met bepakking, poncho's en regenpakken, hoesjes over hun schoenen en een helmpje op. Ik ben zelf licht underdressed met m'n zeiljas, korte fietsbroek en Teva's aan. Maar met een bietje regen kan mij niks gebeuren. 

De route ging vandaag door een dal langs de Inn: af en toe wel klimmen en dalen, maar nooit grote stukken. Ik heb vooral doorgetrapt met een podcastje in m'n oren. Ik zou deze paar dagen in de Alpen wel even op pauze willen zetten om ze later alsnog te fietsen, als het mooi weer is. Zo is er niet zoveel aan... Maar helaas, en ik kan ook niet een week hier blijven wacht tot de zon gaat schijnen - er moet een doel gehaald worden, Rome roept! 

Ik ben overigens nog geen fan van Oostenrijk. De mensen zijn in het verkeer ineens niet meer zo aardig als in Duitsland (waar auto's al zo'n 50 meter voordat je elkaar passeert op een vrij brede weg rustig voor je in de berm gaan staan, of 5 minuten in slakkentempo achter je blijven rijden tot er ruím genoeg plek is om om je heen te gaan), en alles is duur: mijn opwarmthee vanmiddag kostte 4,50 - een rib uit m'n lijf. Gelukkig is daar morgen al de Italiaanse grens! Morgen staat de Reschenpas op het programma, letterlijk het hoogtepunt van dit tweede deel van de route, met een zware klim er naartoe. Ik vrees dat ik toch de shuttlebus ga nemen om op de pas te komen. Mijn knietjes doen het goed en ik vind de hoogteverschillen erg meevallen tot nu toe, maar met deze regen is er niks aan om zo'n lange klim te doen. Het moet wel een beetje leuk blijven uiteraard. 

Ik ben wel weer terug in m'n tentje: Heuj!  Kamperen is toch het leukst, dan maar in de regen, word je hard van. Ik heb mijn oude vertrouwde Uncle Bens gemaakt, en omdat hier geen bereik is en de wifi het alleen bij de receptie doet, val ik uit verveling vast heerlijk vroeg in slaap zo.. Vanaf morgen ga ik wel duidelijk het betere leven tegemoet: na de Reschenpas volgt heel veel afdalen, wordt de omgeving steeds meer het echte Italië en het weer lijkt vanaf morgen beter te worden :) 

 Oostenrijkse variant van Live Love Laugh